El martes día 6/11 fueron las Elecc. a la presidencia de aquel País, vemos que ganó de nuevo el Sr. B. Obama. Fueron unas elecc. muy reñidas, por poco ganan los Republicanos con el Sr. Romnney al frente...
Menos mal que ganaron los Demócratas, pués en mi humilde opinión, y siendo EE.UU. uno de los paìses democráticos más poderosos del mundo, el que haya ganado uno u otro - influye también en Europa y el mundo entero, pienso que si el Sr. Obama -hace lo que ha prometido : Pasar el Bill de la Seguridad Social para todos, especialmente para los más débiles, invertir más en crear puestos de trabajo, fomentar las importaciones, y exportaciones, ayudar a que las mujeres de todo el mundo tengan más derechos, ect., -nos puede ir mejor a todos nosotros, en Europa y en España,... Me llevé, personalmente, una gran alegría al ver que: Presidente Obama ganó por otros 4 años, y así se lo hice saber en un Twitter, ¡como millones de personas de todo el mundo democrático!...
Ahora toca - trabajar - Le deseo toda la suerte del mundo - A El y a sus Colaboradores / Gente afin / Con esas magníficas ideas que tiene... El Hombre/Mujer es, si quiere , -capaz de hacer grandes cosas en beneficio de la Humanidad...
El Sr. Romney parece ser, que se retira de la política... Eso, pienso, es muy elegante. Aquí en España no dimite -ni Dios- ¡disculpen por la irreverencia!...
Me río mucho cuando aquí en nuestro País, los Partidos Políticos aunque estén perdiendo -presentan los resultados como -todavía - fuesen a ganar...
Las cifras, los gráficos, desgraciadamente no les dicen eso, pero ellos -ingenuamente- lo disfrazan. Y, como nuestro idioma -Castellano- es muy rico -¡Se puede decir las cosas de una forma brusca /tajante / o: se puede "disfrazar
para que la cruel realidad sea más llevadera". Como decimos los gallegos : "
A ninguén lle gusta perder, a todo Deus lle gusta gañar"...
viernes, 9 de noviembre de 2012
jueves, 1 de noviembre de 2012
Día de Santos e Magosto...
Hoxe día de Santos do ano 2012,hai aqui en Sada, moita cousa... Concurso de tapas, nos bares, por tan soio 1 €, Magosto; fan zonchos nunha carpa aqui enfrente de onde moro, na:Praza Irmáns
Suarez Picallo. Estou escribindo dende -O Rincón del Abuelo- un dos millores restaurantes de Sada; que se atopa na: Praza da Pescadería, nº 5, no que por certo acabo de tomar unha -estupenda- hamburguesa, de otoño,¡ que estaba -boisíma !.
.
Estou rodeada de xente, de familias, que andan de bar en bar, seguramente, probando as tapas, en tódolos bares/restaurantes, que, ¡xa excusan xantar nas súas casas!... Ca farta que van pillar...
Somos - privilexiados en Sada, cunhas vistas o mar:¡inesquencibles!..A 2 pasos do: Porto Marítimo /Pesqueiro, cun paseo /carril-bici, no que a miudo vou en bicicleta. O que mais me gusta e ir pola : ELE,chamámoslle así os que somos de aqui, un camiño a dereita, que se adentra na Ría, ¡semella que xa estamos no medio dela ... ¡ o pasear por alí!...
Hoxe e tamén:DIA DE SANTOS,e mañán Dos DEFUNTOS, cada ano imos sempre nestas datas -a facerlle - unha visitiña - os nosos seres queridos, xa que non podemos facer outra cousa...Pois endexamáis estarán xa connosco... Fai 3 anos que faleceu meu pai, Manolo de Brañas, de Samoedo, o 15 de Abril do 2009... Cousa estrana que o 3 de Decembro do mesmo ano, finou tamén o que foi o meu home: Ramón, de Bergondo, maís coñecido como: Moncho de Carro...
Teño que ir a visitalos, a onde se atopan os - seus restos- o 1º no noso cimiterio de:Fiunchedo-Sada;-- o 2º está "descansando" cós seus no : panteón familiar de Bergondo...--
Sinto unha impotencia - moi grande - ¡que lle imos facer! -e un camiño que imos a levar todos, " esperemos máis tarde que cedo".
Por aqui pasamos soio -unha vez- asi que:debemos pasalo o mellor posible, disfrutando destas festiñas - enxebres - que nos fan a vida màis levadeira... Por sorte en Galicia, cáseque todas as nosas Celebracións son:gastronómicas... Se cadra e para ¡resarcirnos da fame que pasábamos, e, carencias de todo tipo, cando eu era pequecha!..
Hoxendía temos unha crise brutal, que está afectando a todo o mundo o meu arredor, nadie se salva; pero os galegos somos moi bós, modestia aparte, cando estamos nunha situación límite, coma a que estamos acadando... Sairemos desta ben, estou segura, pois este pobo, estos viciños meus son, en xeral moi traballadores e formales, atopáremolo xeito de -sair desta, BEN, como fixeron os nosos devanceiros, tanto aqui coma polo mundo adiante...
Magdalena.
Suarez Picallo. Estou escribindo dende -O Rincón del Abuelo- un dos millores restaurantes de Sada; que se atopa na: Praza da Pescadería, nº 5, no que por certo acabo de tomar unha -estupenda- hamburguesa, de otoño,¡ que estaba -boisíma !.
.
Estou rodeada de xente, de familias, que andan de bar en bar, seguramente, probando as tapas, en tódolos bares/restaurantes, que, ¡xa excusan xantar nas súas casas!... Ca farta que van pillar...
Somos - privilexiados en Sada, cunhas vistas o mar:¡inesquencibles!..A 2 pasos do: Porto Marítimo /Pesqueiro, cun paseo /carril-bici, no que a miudo vou en bicicleta. O que mais me gusta e ir pola : ELE,chamámoslle así os que somos de aqui, un camiño a dereita, que se adentra na Ría, ¡semella que xa estamos no medio dela ... ¡ o pasear por alí!...
Hoxe e tamén:DIA DE SANTOS,e mañán Dos DEFUNTOS, cada ano imos sempre nestas datas -a facerlle - unha visitiña - os nosos seres queridos, xa que non podemos facer outra cousa...Pois endexamáis estarán xa connosco... Fai 3 anos que faleceu meu pai, Manolo de Brañas, de Samoedo, o 15 de Abril do 2009... Cousa estrana que o 3 de Decembro do mesmo ano, finou tamén o que foi o meu home: Ramón, de Bergondo, maís coñecido como: Moncho de Carro...
Teño que ir a visitalos, a onde se atopan os - seus restos- o 1º no noso cimiterio de:Fiunchedo-Sada;-- o 2º está "descansando" cós seus no : panteón familiar de Bergondo...--
Sinto unha impotencia - moi grande - ¡que lle imos facer! -e un camiño que imos a levar todos, " esperemos máis tarde que cedo".
Por aqui pasamos soio -unha vez- asi que:debemos pasalo o mellor posible, disfrutando destas festiñas - enxebres - que nos fan a vida màis levadeira... Por sorte en Galicia, cáseque todas as nosas Celebracións son:gastronómicas... Se cadra e para ¡resarcirnos da fame que pasábamos, e, carencias de todo tipo, cando eu era pequecha!..
Hoxendía temos unha crise brutal, que está afectando a todo o mundo o meu arredor, nadie se salva; pero os galegos somos moi bós, modestia aparte, cando estamos nunha situación límite, coma a que estamos acadando... Sairemos desta ben, estou segura, pois este pobo, estos viciños meus son, en xeral moi traballadores e formales, atopáremolo xeito de -sair desta, BEN, como fixeron os nosos devanceiros, tanto aqui coma polo mundo adiante...
Magdalena.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)